PRAEDITUS

PRAEDITUS

in Gloss. veter. ὠχυρωμένος, munitus, et ut Vopiscus in Aurelian. c. 35. loquitur roboratus. Inde civitates praeditae Guiberto, ὠχυρωμέναι et munitae. Et quidem praeditum dixerunt Veteres absolute, quodquid bene instructum multumque esset: ut praeditum hominem, divitem et opulentum: et praeditam urbem, bene muratam munitamque. Appuleius de Cratete: Igitur priusquam plane Crates factus inter Proceres Thebanos numeratus est, lectum genus, frequens famulitium, domus amplô vestibulô, ipse bene praeditus. Vulgo praediatus, quod liceat interpretari, multa habens praedia, sed bene praeditus vera lectio est, et significar bene instructum ac cui nihil deest. Sic Iovem in omnibus praeditum dixit Martianus Capella: apud quem similiter praediatum pro praedito substituerunt, qui elegantiam eius verbi non percipiebant: de Nuptiis Philolog l. 1. In secunda itidem mansitabant, praeter domum Iovis, quae ibi quoque sublimis est, ut est in omnibus praeditus. Quirinus, Mars, Lar familiaris etc. Dicit Martianus, ut est in

omnibus praeditus et praeter alios Deos opulenter et largiter instructus, in secunda quoque mansione domum sublimem habere. At ex illis verbis, ut edita vulgo sunt, Deum nobis nescio quem praediatum faciebant etc. Salmas. ad Vopisc. in Divo aureliano, c. 35. Sed et praelatum, aliis antepositum, vox notat, in Glossar. Hinc Glossae Graeco-Lat. προεςτὼς, praepositus, praeditus. Προέςτησεν ἀρχῆς ἤτοι ἀξίας, praeditus est. Ita emendant Viri docti, pro praeductus, Glossae antiquae, Praeditus, ornatus, sublimatus. Appuleius de Deo Socratis; At ubi vitâeditâ remeandum est, eundem illum, qui nobis praeditus fuit, raptare et trahere veluti custodiam suam ad iudicium, Car. du Fresne Glossar.